ტექნიკური რისკი. ეფექტიან სამეწარმეო საქმიანობას, როგორც წესი, თან ახლავს ახალი ტექნიკისა და ტექნოლოგიების ათვისება, რეზერვების ძიება, წარმოების ინტენსიობის გაზრდა. თუმცა, ახალი ტექნიკისა და ტექნოლოგიების დანერგვა იწვევს ტექნოგენური კატასტროფების საფრთხეს, რომლებიც მნიშვნელოვან ზარალს აყენებენ ბუნებას, ადამიანებს, წარმოებას. მოცემულ შემთხვევაში ლაპარაკია ტექნიკურ რისკზე.
ტექნიკური რისკი განისაზღვრება წარმოების ორგანიზაციის დონით, პრევენციული ღონისძიებების ჩატარებით (დანადგარების რეგულარული პროფილაქტიკით, უსაფრთხოების წესებით), სამეწარმეო ფირმის საკუთარი ძალებით დანადგარების რემონტის ჩატარების შესაძლებლობით.
ტექნიკურ რისკებს განეკუთვნება: დანაკარგების ალბათობა სამეცნიერო-კვლევითი სამუშაოების შედეგად; დანაკარგების ალბათობა დაგეგმილი ტექნიკური პარამეტრების მიუღწევლობით საკონსტრუქტორო და ტექნოლოგიური სამუშაოების შედეგად; დანაკარგების ალბათობა წარმოების დაბალი ტექნოლოგიური შესაძლებლობების გამო, რაც არ იძლევა ახალი მიღწევევბის ათვისების შესაძლებლობას; დანაკარგების ალბათობა ახალი ტექნოლოგიების გამოყენების, გვერდითი პროდუქტების ან დროში გაწელილი პრობლემების წარმოქმნის შედეგად; დანაკარგების ალბათობა დანადგარების გაცდენებისა ან გაფუჭების შედეგად და ა. შ. უნდა აღინიშნოს, რომ ტექნიკური რისკი განეკუთვნება შიდა რისკების ჯგუფს, რადგანაც მეწარმეს შეუძლია უშუალო ზეგავლენის მოხდენა მოცემულ რისკებზე და მათი წარმოქმნა, როგორც წესი, დამოკიდებულია თვითონ მეწარმის საქმიანობაზე.
