უნდა დააწინაურო თქვენი პროდუქციის გასაღება, სხვაგვარად ბიზნესი გაჩერდება.
წიგნის ეს თავი პროდუქციის გასაღების ცოდნასა და უნარს ეხება. ჩვენს დროში, ეს იმდენად ვრცელი თემაა, რომ საეჭვოა იგი ამ წიგნის ერთმა თავმა სრულად დაიტიოს. არის ზოგიერთი უფრო მნიშვნელოვანი საკითხი, ვიდრე გასაღების ცოდნაა. ესაა _ ინიციატივა, სწორედ ის მამოძრავებელი ძალა, რომელიც გასაღების პროცესს ზურგს უმაგრებს.
ფირმათა უმეტესობა ნელა ვითარდება, უფრო მეტიც მათი განვითარება მეტწილად დამუხრუჭებულია და ისინი ვერასოდეს აღწევენ თავიანთ სრულ სიდიდეს ვინაიდან საქონელს კი ყიდიან, მაგრამ არასაკმარისი რაოდენობით.
ზოგიერთი მათგანი, ყოველივე ამის გამო, წყვეტს კიდევაც არსებობას, მაგრამ ძირითადი მასა ცოტ-ცოტათი მაინც მოძრაობს წინ და უმნიშვნელო მოგებას ჯერდება. ეს იმიტომ ხდება, რომ ისინი სწორედ იმას უგულვებელყოფენ, რასაც მსხვილი მოგება მოაქვს: კერძოდ, საქონლის გასაღების წინა პლანზე წამოწევას.
როგორც კი ფირმა თავს ანებებს თავისი საქონლის გასაღების დაწინაურებას, ის ამით თავის სასიცოცხლო ძალას ეთხოვება და იწყებს დინების საწინააღმდეგოდ ცურვას. ხელსაყრელ, სასიკეთო წელს ეს კომპანია ფუნქციონირებს ზუსტად ისევე, როგორც ავტომანქანა, რომელიც გამორთული ძრავით მიგორავს თავქვე. მაგრამ არახელსაყრელ წელს ასე შორს ვერ წახვალ. თავდაღმართი დამთავრდება, ძრავის მუშაობა თანდათან არადინამიური გახდება და ბოლოს გაჩერდება კიდევაც.
ასეთი უმოძრაო ფირმა უამრავია. ზოგჯერ ისინი ახერხებენ და იხანგრძლივებენ კიდევაც თავის უღიმღამო არსებობას, მაგრამ არასოდეს არ იფურჩქნებიან. ისინი ძირითადად, ყოველდღიურ რუტინულ სამუშაოს ასრულებენ და არ გააჩნიათ განვითარებისათვის ბიძგის მიმცემი, არავითარი შინაგანი ძალა. ისინი ასაღებენ ძალების დაუძაბავად ისე, რომ ზედმეტად თავს არ იწუხებენ. ძალდაუტანებლად კი, ნამდვილი წარმატება არ მოდის. იმ ფირმებს, რომლებიც დღენიადაგ, დაუოკებლად არ ცდილობენ თავისი საქონლის გასაღებას წარმატებისკენ გზა მოჭრილი აქვთ.
ბიზნესი _ ორთვალასავითაა. მას წინ უნდა უბიძგო, თუ გინდა რომ იმოძრაოს. მაღაზიასაც, ფაბრიკასაც მუდმივად უნდა უბიძგო წინ. საქონლის წრმატებით გაყიდვა, ბაზრისკენ მის ყოველდღიურად წინ წაწევას და კიდევ ერთხელ, წინ წაწევას ნიშნავს.
ბიზნესის დაცემა, მისი დაბადებისთანავე შეიძლება დაიწყოს. ვერავინ მიიღებს თავის წილ სარგებელს, თუ უმოქმედოდ გაჩერდება. საშუალო მოვაჭრე ყოველწლიურად თავისი მყიდველის 15%-ს კარგავს. ესაა, სწორედ ის, რასაც მე დაცემაში ვგულისხმობ. ბიზნესმა ეს დანაკარგი აუცილებლად უნდა შეავსოს ახალი მყიდველის გამონახვით. თუ ის კვირის განმავლობაში კარგავს ხუთ მუშტარს მაგრამ პოულობს ათს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მან დაძლია დაცემა და მისი ბიზნესი იზრდება.
აუცილებლობა მოითხოვს შენი ბიზნესი საზოგადოებისაკენ წასწიო, ხოლო საზოგადოება _ შენი საქონლისკენ მოიზიდო. წლების განმავლობაში ჩვენ ვრწმუნდებით, რომ საზოგადოების უმეტესი ნაწილი მხოლოდ იმას აკეთებს, რისკენაც მას უბიძგებენ. არც თუ ისე ბევრ ადამიანს ამოძრავებს პირადი სწრაფვა: უმეტეს მათგანს ესაჭიროება, რომ წაუბიძგონ, ასწავლონ, დაარწმუნონ.
ყიდულობენ თუ არა ადამიანები იმას, რაც მათ სჭირდებათ? არა, არ ყიდულობენ. ისინი იმას იძენენ რის შეძენასაც უკვე მიეჩვივნენ. ისინი ყიდულობენ იმას, რაც მათ სურთ, რა თქმა უნდა, რამდენადაც ამის საშუალებას საფულე იძლევა. მაგრამ მათი სურვილები მეტწილად უფრო მოკრძალებულია, ვიდრე მოთხოვნები. ისინი დაეჩვივნენ ერთიდაიგივე საქონლის ყიდვას და თითქმის ყოველი ახალი საგნის შეძენა, როგორი საჭირო და აუცილებელი არ უნდა იყოს იგი, ვინმემ ძალდატანებით უდნა მოახვიოს თავს.
ცხოვრების დონის ამაღლებას, ყველაზე მეტად გასაღების წინ წაწევა უწყობს ხელს. უფრო მეტიც, სწორედ ისაა ცივილიზაციის ნამდვილი შემოქმედი. ჩვენ სათანადოდ ვერასოდეს ვერ ვაფასებდით იმ ადამიანების ღვაწლს, რომლებიც აღებ-მიცემობასა და რეკლამას ემსახურებიან. ჩვენ სათანადოდ ვერ ვიზიარებთ იმ ფაქტს, რომ სწორედ ისინი უზრუნველყოფენ მთელი ერის აყვავებას. არც ერთ მთავრობას, არც არასოდეს არ გაუკეთებია და ვერც ვერასოდეს გააკეთებს ერის კეთილდღეობის ასამაღლებლად იმდენს, რამდენსაც ისინი აკეთებენ.
გარკვეული კატეგორია, ვისაც ბიზნესის ბევრი არაფერი გაეგებათ, ავრცელებს აბსურდულ და მავნე იდეას, თითქოსდა კონკურენცია ფულის ფლანგვა იყოს, ხოლო გასაღებაზე გაწეული დანახარჯები ყოვლად ზედმეტი და უსარგებლო. მათი თავდასხმების ძირითად ობიექტს მეწარმეობა წარმოადგენს, მიზანს კი _ მსხვილი ბიზნესის ნაციონალიზაციის საფუძვლების მომზადება. ეს ადამიანები ტოტალიტარისტები არიან.
მაგალითად, ტელედიქტორი რიხიანად გვმოძღვრავს ეკრანიდან: `წინადადება აყალიბებს მოთხოვნას". საქმე ამგვარად, რომ იყოს აწყობილი, მაშინ რეკლამის კეთება და გამყიდველების გაწაფვა, მართლაც ფულის ფუჭად ფლანგვა იქნებოდა და ფონს გასვლას ძალების ყოველგვარი დაძაბვისა და გასაღების დასაწინაურებლად გაწეული ხარჯების გარეშეც შევძლებდით. მაგრამ საქმე ასე როდია. ის ადამიანი, რომელსაც ჰგონია, რომ წინადადება აყალიბებს მოთხოვნას, ურიგო არ იქნებოდა, ერთი-ორი თვით გაგვეშვა ქუჩაში, გასაყიდი საქონლის კომლექტით ხელში. აი, მაშინ გაიგებდა იგი, რომ ეს ასე არ არის. იმისთვის, რომ გასაყიდ საქონელზე მოთხოვნა გაჩნდეს აუცილებელია, რეკლამასა და ვაჭრობაში დაკავებულ ადამიანებს, გააჩნდეთ საამისოდ უნარი და გამომგონებლობა.
მტვერსასრუტებსა და მაცივრებზეც განა იმთავითვე იდგა ზედახორა? დარბოდნენ განა მენეჯერები გასამრავლებელი, საანგარიშო, თუ სალაპარაკო ტექნიკისა და სხვა საოფისე მოწყობილობის შესაძენად, რომლებიც აშკარად დაზოგავდნენ თანხებს? არა, არ დარბოდნენ. არსებობს აჟიოტაჟი სიცოცხლის დაზღვევის პოლისის შესაძენად? არა, არ არსებობს.
როდესაც საირუს მაკორმიკმა სამკალი მანქანა გამოიგონა, არც ერთ ფერმერს, მუქთადაც რომ მიგეცა არ უნდოდა იგი. პირველი ორი წლის მანძილზე, მან მხოლოდ ორად-ორი ცალის გაყიდვა შეძლო. როცა ბელმა ტელეფონი გამოიგონა, ზედაც არავინ შეხედა და მას `სამეცნიერო სათამაშო" შეარქვეს. ამ `სათამაშოზე" მოთხოვნა უნდა ჩამოყალიბებულიყო. მოთხოვნის უქონლობას შეეჯახა უაიტიც, ორთქლის ძრავის გამომგონებელი. იგივე ბედი ელოდა წყალქვეშა ნავის გამომგონებელ ჰილანდსა და აერპლანის შემქმნელ ძმებს _ რაიტებს.
კაცობრიობის არსებობის მთელი ისტორიის მანძილზე ჩვენ ვააშკარავებთ, რომ პროდუქციის შექმნა სულაც არაა საკმარისი. არანაკლებ აუცილებელია, მოთხოვნის შექმნა და ამგვარად, ისინი ვინც ეწევიან ვაჭრობასა და რეკლამას, სწორედაც რომ მოთხოვნის შემქმნელები არიან. მათი საქმიანობა ისეთივე სასარგებლო და აუცილებელია, როგორც გამომგონებლისა და მრეწველის შრომა. ნებისმიერი ერი, რომელიც ამას უგულვებელყოფს, ბოლშევიზმის უფსკრულისაკენ მიემართება.
ადამიანები არ ყიდულობენ რაც ესაჭიროებათ იმას, მანამდე, სანამ მათ ამის საჭიროებაში არ დაარწმუნებენ. უამისოდ, შეუძლებელია ქვეყნის აყვავება და ცხოვრების დონის ამაღლება.
მიუხედავად ყოველივე ამისა, გასაღების წინ წამოსაწევად გაწეული საქმიანობა ღირსეულად, ჯერ არასოდეს დაფასებულა. თუმცა ამ საქმიანობისათვის გაღებული ფული ტყუილ-უბრალოდ არ დაკარგულა და მისი მიზეზით არც განაწილების ხარჯები გაზრდილა. პროდუქციის გასაღებისათვის გაწეული ხარჯების უმისოდ, მთელი ჩვენი განაწილების სისტემა აუცილებლად გაკოტრდებოდა.
განიხილეთ მთელი რეკლამა ერთიანობაში და ნახავთ, რომ ის არაფერი არ ღირს, არაფერი გიჯდებათ. თუკი ვინმე ზარალდება რეკლამის გამო, ეს ისაა ვინც მას არ იყენებს. რეკლამა იძლევა მასობრივი წარმოების საშუალებას. მას არ მივყავართ ფასების აწევამდე. პირიქით, რეკლამა ადაბლებს ფასებს იმის ხარჯზე, რომ ზრდის გასაღების მოცულობას. უცოდინარობა და საქმეში ჩაუხედაობაა სწორედ ის, რაც ძალიან ძვირი გვიჯდება.
ერთხელ პატარა რესტორანში შევედი. იშვიათი სამზარეულო ჰქონდათ, მაგრამ რესტორანი სანახევროდ ცარიელი იყო. წასვლისას მეპატრონეს ვეუბნები: `თქვენ დიდებული სამზარეულო გაქვთ და ეს ყველასათვის ცნობილი უნდა გახადოთ. საამისოდ გჭირდებათ რეკლამა". მან უინტერესოდ მომისმინა და გულგრილად მომიგო: `რაში მჭირდება. ვინც აქ მოდის, ისედაც იცის მისი ადგილმდებარეობა". დაახლოებით ერთი წლის შემდეგ გავიგე, რომ რესტორანი დაუკეტიათ. აღმოჩნდა, რომ რესტორანის ადგილ-სამყოფელი ცოტა ვინმეს თუ სცოდნია. მეპატრონე კი, თავს არ იწუხებდა ახალი კლიენტურის მოსაზიდად.
იმისთვის რომ ბიზნესი იფურჩქნებოდეს, უნდა მუშაობდეს სრული ბრუნვით. ის 90%-ით უნდა იყოს დატვირთული და არა 40%-ით. სასტუმრო დიდ მოგებას არ მოიტანს, თუკი სამოციდან ოცი ნომერი ცარიელია. მოგება სწორედ იმ ოცმა ნომერმა უნდა მოიტანოს, ხოლო ორმოცმა, ხარჯები უნდა აანაზღაუროს.
ასევე გაყიდული პროდუქციის უმეტეს ნაწილს მოგება არ მოაქვს. ბიზნესმენთა უმრავლესობას ეს გააზრებული როდი აქვს. როცა ტანსაცმლით მოვაჭრე ოც ხალათს ასაღებს, მისთვის მოგება მხოლოდ ბოლო ორის გაყიდვას მოაქვს. თუ მეპატრონე მაღაზიას 16 საათზე კეტავს, მოსალოდნელია, რომ ის ამ დღეს, მოგების გარეშე დარჩეს. მოგება მას სწორედ იმ, ბოლო ორმა საათმა უნდა მისცეს. ძალზე ხშირად, იმ შემთხვევაში, როცა გაყიდვის მოცულობის ათი პროცენტით გაზრდა ხერხდება, მოგება ორმაგდება. ეს იმიტომ, რომ გაყიდვის ყველა დამატებითი 10% მთლიანად მომგებიანია. გასაღების მოცულობის გასაზრდელად თავს თუ შეიწუხებ, ჩვეულებრივ, ეს ოპტიმისტურ ნოტებსაც შეიტანს შენი ბიზნესის საბალანსო ანგარიშში.
როცა ადამიანი ოქროს საბადოს მფლობელი ხდება, მან ეს ბედნიერება ისე უნდა გამოიყენოს, რომ რაც შეიძლება უფრო მეტად გამდიდრდეს. მან მანამდე უნდა თხაროს, ვიდრე ოქრომდე არ მიაღწევს. რა თქმა უნდა, იგი შეიძლება დაკმაყოფილდეს იმით, რასაც ზედაპირზე დიდი ჯაფის გარეშე მოიპოვებს, მაგრამ ოქროს საბადო დროსტარების ადგილი როდია, ეს არის ადგილი, სადაც გამუდმებით, დილიდან-საღამომდე უნდა იშრომო და ყოველდღე ცხრა პირი ოფლი დაიდინო. ზუსტად, სიტყვა-სიტყივით იგივე შეიძლება ითქვას ბიზნესზედაც.
ავტომატური ბიზნესი და მარადიული ფულის კეთების ძრავა, ბუნებაში არ არსებობს. ბიზნესში მოძრაობას ყოველდღიური მხარდაჭერა ესაჭიროება. დამწყები მეპატრონე, რომელმაც გახსნა პატარა მაღაზია და ელოდება, თუ როდის დაუდგება მყიდველთა რიგი, მსგავს რამეს სიზმარშიც კი ვერ დალანდავს თავის მაღაზიასთან. მან თავის მაღაზიაში ისე უნდა იმუშაოს, როგორც ოქროს მაძიებელი მუშაობს თავის საბადოზე.
არა, ნურას უკაცრავად, მყიდველი თავისი სურვილით არ გაიქცევა მოვაჭრესთან, რომელსაც ფეხი-ფეხზე შემოუდვია და თითს არ ანძრევს მათ მოსაზიდად. მყიდველთა ბრბოს მხოლოდ იმ მაღაზიაზე მიაქვს იერიში, რომელიც მათ კეთილგანწყობას მოიპოვებს, მათ ყურადღებას მიიპყრობს. ძალიან იშვიათად, ვინმეს ჰქონდეს მონოპოლია ამა თუ იმ საქონელსა თუ მომსახურებაზე რის გამოც მყიდველი თუ მომხმარებელი მას სანთლით დაეძებს.
შენს კონკურენტს არასოდეს არ უნდა გამოულიო საფიქრალი იმიტომ, რომ ბიზნესი ესაა ბრძოლა უპირატესობის მოპოვებისა და შენარჩუნებისათვის.
ვისაც ჰგონია რომ აიცილებს, გაექცევა ამ ბრძოლას, მას ურჩევნია, თავისთვის ადგილი სახელმწიფო სამსახურისა თუ რომელიმე მსხვილი კომპანიის ერთ-ერთ წყნარ განყოფილებაში მოძებნოს.
წარმოება გარკვეული სახით შეიძლება იქცეს კიდევაც რუტინულ საქმიანობად, მაგრამ ვაჭრობა _ არასოდეს. აქ ყოველთვის უნდა იყოს მოძრაობა. აღებ-მიცემობაში ჩვენ გამუდმებით ვიკვლევთ და ვატარებთ ექსპერიმენტებს, მითუმეტეს, რომ აქ ყოველთვის საჭიროა შემოქმედებითი მიდგომა, რადგანაც პოტენციური მყიდველის დარწმუნების დაუსრულებელი პროცესი უწყვეტად მიმდინარეობს, არ წყდება, რათა იქნებ, როგორმე მოისურვონ იმის ყიდვა, რაც მათ ესაჭიროებათ!
საქონლის დიდი ნაწილი სრულიადაც არ ჰგავს, ვთქვათ, იგივე საფოსტო მარკებს, რომელიც ფაქტიურად თავისთავად იყიდება. პროდუქციის მეტი წილი, სანახაობითი ღონისძიებების მოწყობის, რეკლამისა და მყიდველის დარწმუნებით უნდა გაიყიდოს. მებაყალეს დიდი ძალისხმევა არ სჭირდება შაქრის გასასაღებლად, მაგრამ იგი ამაში მოგებას თითქმის ვერ იღებს. ამ დროს კი ზედა, მაღალ თაროზე მას ორმოცდაათი დასახელების, მეტად მომგებიანი საქონელი უწყვია და საჭიროა მისი დროული გასაღება, წინააღმდეგ შემთხვევაში ამ საქონლის გაყიდვა ძალიან გაიწელება დროში.
წესად უნდა შემოვიღოთ, რომ ბიზნესი ბოლოდან, გასაღების უზრუნველყოფით დავიწყოთ. ეს ერთნაირად მისაღებია მრეწველისთვის, მოვაჭრისა თუ ფერმერისათვის. მარტო საქონლის წარმოება და დასაწყობება არაა საკმარისი. ასევე საჭიროა მისთვის ბაზრის ჩამოყალიბება, რადგნაც წარმატების ბედი მთლიანად ბაზარზეა დამოკიდებული. ეს ერთ-ერთი იმ გარემოებათაგანია, რომელსაც ყველაზე უფრო ხშირად ივიწყებენ საქმიან სამყაროში.
ბევრი მწარმოებელი ფირმა რეალურად, შესაძლებელი მოგების ნახევარს თუ იღებს. მიზეზი კი ის გახლავთ, რომ მისი დირექტორი მხოლოდ მწარმოებლურად მოაზროვნე ადამიანია. მას მრავალმხრივი ცოდნა აქვს მანქანებსა და მასალებზე, შეუძლია მუშების მართვაც. მაგრამ მისთვის სრულიად უხილავი და გაუგებარია ბაზრის ჩამოყალიბების ხელოვნება და სათანადოდ, ღირსეულად ვერ აფასებს, კომერციული დირექტორების როლს გასაღების დარგში.
სიმართლე თუ გვინდა ვიცოდეთ, ადამიანი, რომელსაც მწარმოებლურ კომპანიაში ყველაზე მთავარი და უმნიშვნელოვანესი სამუშაო აკისრია _ ეს სწორედ რომ კომერციული დირექტორი გახლავთ და შეიძლება ითქვას: იგი ორგანიზაციის იმედსა და დასაყრდენს წარმოადგენს. როცა გაყიდვის მოცულობა მცირდება, ან ერთ დონეზე იყინება, მაშინ მთელი პასუხისმგებლობა სწორედ კომერციულ დირექტორს ეკისრება. იგი არის ადმინისტრაციული მუშაკი, რომელსაც საგანგებოდ სწორედ იმისთვის უხდიან, რომ გასაღება დააწინაუროს. იგი ასევე პასუხისმგებელია სავაჭრო პერსონალის მომზადების დონესა და კონტროლზე. პასუხმგებელი და ვალდებულიცაა რეკლამის ავ-კარგიანობაზე. მან მწარმოებლამდე უნდა მიიტანოს მყიდველის განაცხადი. ვალდებულია მოიპოვოს, რაც შეიძლება უფრო მეტი მყიდველის კეთილგანწყობილება. მან გარეთ, ფირმის შესახებ გავრცელებული აზრი უნდა მიიტანოს კოლექტივამდე.
ცნობილია, რომ აღებ-მიცემობით დაკავებულ ადამიანებს შორის არსებობს მნიშვნელოვანი განსხვავება. ისიც ცნობილია, რომ ვაჭრობის სამყაროს თითო-ოროლა ძლიერი და საუკეთესო წარმომადგენელი ოთხ-ხუთჯერ მეტს ასაღებს, ვიდრე სუსტები და უუნაროები. ასევე ცნობილია, რომ ადამიანებს, რომლებიც ვაჭრობას მისდევენ გამუდმებით ესაჭიროებათ, როგორც ინსტრუქტაჟი, ასევე გამხნევება, ვინაიდან მათი საქმინობა აღსავსეა იმედგაცრუებებით და მათი აქტიურობა საბოლოოდ ქრება. როცა ზურგს უკან არ გრძნობენ ძალას, რომელიც წინ უბიძგებთ. იშვიათად, რომ აღებ-მიცემობით დასაქმებული ადამიანები წინ აყენებდნენ პროდუქციის გასაღებას, თუკი მათ სათანადოდ არ მოძღვრავენ და აქეზებენ.
ბიზნესში ყოველთვის არის ახალი, ასათვისებელი ტერიტორიები. მებაყალეს შეუძლია თავისი საქონელი შინ მიართვას ნახევარი მილის მოშორებით მცხოვრებ მომხმარებელს. სამეწარმეო ფირმას შეუძლია აითვისოს ახალი სფერო, ან სულაც ფეხი მოიკიდოს სხვა ქვეყანაში. ნებისმიერ ფირმას, დიდსა თუ მცირეს, შეუძლია გაიჭირვოს და ხელი მიჰყოს გასაღების ზონის გაფართოებას. არიან ძლიერი ბიზნესმენები, რომლებმაც უნივერმაღები გახსნეს პატარა პროვინციულ ქალაქებში და სოფლებშიც კი.
არსებობს ბაზრის გამოკვლევა-შესწავლა, რაზედაც საკმაოდ დიდ თანხებსაც არ იშურებენ, მაგრამ ასეთი ფირმები ჯერ-ჯერობით თითზე ჩამოსათვლელია. ამბობენ, რომ შეერთებულ შტატებში რეკლამაზე ოთხჯერ მეტ ფულს ხარჯავენ, ვიდრე ბაზრის შესწავლაზეო. მაგრამ იმ ფირმებმა, რომლებმაც გაბედეს და ბაზრის გამოკვლევაზე ფული არ დაინანეს, მშვენიერი მოსავალიც მოიწიეს, მოგების სახით. აღნიშნული საქმიანობა აკავშირებს ფირმასა და ბაზარს, რითაც ხელს უწყობს გასაღებას.
არსებობს დახელოვნება, სრულყოფა შეფუთვაში. ისინი ვინც, მიმზიდველი ტარის შესაქმენალდ, სახსრებს არ დაიშურებენ, მაღალ მოგებასაც მიიღებენ. დადასტურებულია, ამ კუთხით დახარჯულ ყოველ პენსს, ექვსი პენსი მოგება მოაქვს.
ახალი იდეა, რომელიც ბევრად შეუწყობს ხელს გასაღებას, იმაშია, რომ თავად საქონელი ვაქციოთ თავის თავის გამსაღებლად. საამისოდ უნდა გამოვიყენოთ სხვადასხვა სახის წანაწერები შეფუთვებზე, ასევე იარლიყები, რომლებიც თვით საქონელზე უნდა დავამაგროთ. წარმოიდგინეთ, რომ ნივთს აქვს ხუთი სხვადასხვა მახასიათებელი, რომელიც მის ხარისხიანობაში გვარწმნებენ და ჩვენს ყურადღებას მიაპყრობენ იარლიყზე, რომელიც მიმაგრებულია ამა თუ იმ ნივთზე. ასეთი პროდუქციის გასაღება სულაც აღარ არის დამოკიდებული მაღაზიის გამყიდველზე. ამგვარად, მწარმოებელი სხვისი უნარისა და მოხერხებულობის იმედად არ რჩება. მან ისე მოაგვარა საქმე, რომ საქონელი თვითონ ალაპარაკდა თავის თავზე.
ასევე ეფექტურია გამოფენის მოწყობა ვიტრინებზე. ადრე, საშუალო შეძლების მოვაჭრე თავის ვიტრინებს გონივრულად არ იყენებდა. სინამდვილეში კი, შენობის საარენდო გადასახადის ნახევარს, იგი მხოლოდ გამვლელების გულისათვის უნდა იხდიდეს და ეჭვიც არ უნდა ეპარებოდეს, რომ უკუგებასაც მიიღებს. მან უნდა მოაწყოს ყველაზე უფრო გასავლიანი საქონელის ჩვენება, ამასთანავე ეფექტურად გამოიყენოს სარეკლამო პროსპექტები. ვიტრინებში გამოაკრას ცნობები და განცხადებები, რათა ვიტრინამ ბიძგი მისცეს გაყიდვებს.
არსებობს საქონლის დემონსტრაციის სხვა მეთოდებიც, მათ შორის საგამოფენო სტენდების მოწყობა. ეს უკანასკნელი, ყველაზე უფრო ეფექტური, ბაზარზე ახალი პროდუქციის დაწინაურებისას აღმოჩნდება ხოლმე. ამგვარად, საქონლის დემონსტრირების ხერხებს საზღვარი არა აქვს. ტორონტოს ერთმა მსხვილმა მაღაზიამ, თავისი საქონლით დატვირთული სადემონსტრაციო მატარებელი გააგზავნა კანადაში სამოგზაუროდ. ეს ღონისძიება ხუთი მილიონი დოლარი დაჯდა.
ბითუმად მოვაჭრეებმა და მრეწველებმა შემოიღეს ახალი ტრადიცია, რომელიც საცალო მოვაჭრეებს ყიდვა-გაყიდვაში ეხმარება. ისინი არა მარტო რეკლამის დაფინანსებაში მონაწილეობენ, არამედ პერსონალის მომზადებაშიც. ზოგიერთი კომერციული აგენტი ახლა სერვისის მუშაკის როლშიც გამოდის _ მყიდველს აწვდის ნიმუშებს. გასაღების დასაწინაურებლად სხვადასხვა ხერხების ძიება არასოდეს არ წყდება.
გამოიყენება გართობის ელემენტებიც. აქ, მსხვილი მაღაზიები ლიდერობენ, განსაკუთრებით საშობაო დღეებში. მოვაჭრეებიც მიდიან იმ დასკვანმდე, რომ საჭიროა კონკურენცია გაუწიონ კინო-თეატრებსაც კი. სულ უფრო და უფრო მეტი მსხვილი მაღაზიის ვაჭრობა ემსგავსება შოუს და წვრილი მაღაზიებიც, შეძლებისდაგავარად, კვალში უდგანან მათ.
არსებობს ისეთი ცნება, როგორციაა მოდა. ეს მეტად გასავლიანი და ძვირადღირებული რამაა, რომელიც ზრდის საქონლის ღირებულებას. ძალიან ცოტა თუ მოინახება ისეთი მწარმოებელი, რომელსაც შეუძლია საკუთარ თავს მისცეს იმის უფლება, რომ არაფრად ჩააგდოს იგი. გამუდმებით იბადება ახალი სტილი, ახალი ფერები, ახალი დიზაინი და დაუძლეველია მიმზიდველობის ის ძალა, რომელიც მოდას გააჩნია, ნებისმიერი ასაკის ქალისათვის, რომელსაც აქვს საშუალება იყიდოს ის, რაც მას უნდა.
ყოველი ზემოჩამოთვლილი შეადგენს, იმ ზოგიერთ მეთოდს, რომლის დახმარებითაც ფირმას შეუძლია დააწინაუროს გასაღების საქმე. დაუმატეთ ამას კეთილგანწყობილი, მოკრძალებული მომსახურება, სიამოვნების მომნიჭებელი ხელოვნება და ყოველივე ეს აიძულებს მყიდველს კიდევ ერთხელ შემოვიდეს თქვენს მაღაზიაში და ეჭვსგარეშეა, მიიღებთ გასაღების ზრდას. ასე რომ, როგორც ნახეთ, აუცილებელია დავაწინაუროთ გასაღება.